Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe w większości przypadków spowodowane jest czynnikami genetycznymi. Wynika z nadmiernej wrażliwości organizmu na pochodną testosteronu –
dihydrotestosteron. To najczęstsza postać łysienia, przy czym dotyka ona zwłaszcza mężczyzn (stąd nazwa: łysienie typu męskiego). Proces, jaki zachodzi w wyniku tej nadwrażliwości sprowadza się do opóźnienia, a następnie zahamowania produkcji zdrowych włosów. Skóra głowy jest przy tym przetłuszczona.
Co ciekawe – pierwszych objawów choroby mogą doświadczać już nastoletni chłopcy – pierwszym objawem jest „cofanie” się linii włosów i tworzenie „zakoli”. Niestety- w dalszym przebiegu proces obejmuje całą powierzchnię skóry głowy. Co ciekawe – łysienie nie musi być związane z genetyką – może rówineż wynikać ze zbyt dużego napięcia mięśni.
Obiegowa nazwa „łysienie męskie” nie oznacza w tym wypadku, że problem nie dotyczy kobiet. Owszem, zdarzają się przypadki, kiedy właśnie panie cierpią z powodu tego schorzenia. Wtedy jednak objawy są nieco inne – utrata włosów postępuje równomiernie (jakby to mogło być pocieszające…) na całej powierzchni głowy. Czasami zdarza się również
łysienie w okolicy czołowej i środkowej części głowy połączone z powolnym rzednięciem włosów w pozostałych miejscach. Zaburzenie u kobiet może być powodowane przez zaburzenia hormonalne (związane z nadczynnością tarczycy czy menopauzą), guzy, ale także torbiele w jajnikach, czy stosowanie niektórych leków. U kobiet łysienie zazwyczaj nie
prowadzi do całkowitej utraty włosów, lecz do ich przerzedzenia. Powodzenie terapii łysienia androgynowego zależy od szybkości postawienia diagnozy. Może ono polegać na: leczeniu farmakologicznym, suplementacji składników odżywczych, ale także na stosowaniu odpowiednio skoncentrowanych preparatów kosmetycznych czy przeszczepach włosów.
Wszystko zależy od stanu zaawansowania choroby, oraz stanu finansów pacjenta.