Treski i peruki

Wbrew pozorom – treski i peruki mają odmienne zastosowanie. Treska służy głównie celom estetycznym, przyozdobieniu fryzury lub zwiększeniu jej objętości. Stosuje się ją, aby zagęścić kosmyki, przedłużyć je, bądź też wykonać jakieś fantazyjne upięcie. Natomiast zastosowania peruk nie ograniczają się do „zmian kosmetycznych”. Wyróżniamy bowiem peruki:
z włosia naturalnego, charakteryzujące się największą trwałością; stosowane przy długoterminowej (bądź stałej) utracie włosów z różnych przyczyn (genetycznych, ale też w wyniku obrażeń);
syntetyczne, używane m.in. przez osoby po chemioterapii, oraz takie, które utraciły włosy tymczasowo ( w wyniku nieprawidłowej pielęgnacji);
systemowe, stosowane w trwałych ubytkach włosów, również przy przerzedzeniach, ubytkach włosów w niektórych miejscach (przy łysieniu plackowatym), a także przy rzadkich lub krótkich włosach;
okazjonalne – zdecydowanie najsłabszej jakości, używane jako ozdoby na balach przebierańców (i innych tego typu imprezach);
Jeśli chodzi o historię peruk – to używano ich już w starożytnym Egipcie (a w późniejszym okresie – w Grecji). Wtedy jednak miało to głównie wymiar estetyczny (oraz artystyczny – np w greckiej tragedii). Wzmożoną popularność zyskały peruki w wieku XVIII (choć już w dwóch poprzednich wiekach zaczęły się pojawiać „na salonach”). Peruka była nie tylko sposobem na ozdobę głowy, lecz także na wyrażenie statusu materialnego jej właściciela. Współcześnie – peruki są stosowane głównie w dwóch celach – aby ukryć łysienie lub utratę włosów, oraz jako element ozdoby (zwłaszcza wśród artystów scenicznych).